آغوش خیالی تو

هوا ابریست...

نیمه های شب است و هوا ابریست...

ابر هایی که در فراق یار می گریند...

پشت ابر ها ماه خود را مخفی ساخته اند...

همانند تو که خودت را پشت قلب من پنهان ساختی و من در فراق تو سخت می گریم...

در اختناق فریاد می زنم...

در سکوتی فریاد می زنم که پر از درد های نامرئی است...

و تو...

تو در آغوش او به خواب می روی و من در آغوش خیالی تو...

و تو چه می دانی از طعم آغوش خیالی در حالی که عشق مرا درک نکردی؟؟

و من در پشت بام حیاط خلوت عشق آغوشم را به سمت ماه باز می کنم...

و خودم را رها میسازم...

شاید ...