حرامت باد دنیا

می خواهم خنده ها را به طرز وحشتناکی به قتل برسانم!
درست همانطور که تو مرا به قتل رساندی...
سیگارهایم را در تخم چشمان شادی خاموش می کنم تا کور کنم لحظاتی را که می خواهند بدون تو شاد باشند...
میخ ها را در پیشانی عشق میکوبم و قاب عکست را آویزانش می کنم تا عشق، درد دوری و دلتنگی را احساس کند!
از دورادور به تو می نگرم که با او قدم میزنی
هرچند مال من نیستی و دارم چشم چرانی می کنم
اما می دانم که اینگونه ارضا کرده ام تمام دلتنگی ها را...
از وقتی تو رفتی رگ هایم به همسایگی تیغ درآمده اند
معده ام در محله قرص های اعصاب زندگی می کند
مغزم در حوالی معتاد ها به سر می برد
و خودم در تیمارستان تنهایی زندگی می کنم!
اما بدان آنقدر این روند ادامه دارد تا پشیمانی را در چشمانت ببینم...
آری عشقم زمین گرد است!